Πειραϊκό Κύμα Τρέχουσες ειδήσεις και νεα Πειραιά
Αρχοντικό Μπενιζέλων, Αδριανού 96 στην Πλάκα. Πρόκειται για την παλαιότερη σωζόμενη οικία της Αθήνας κι ένα από τα σημαντικότερα δείγματα αρχοντικού των οθωμανικών χρόνων. Το αρχοντικό που ανήκει στην Εκκλησία της Ελλάδος έχει αποκατασταθεί και αναμένεται να αποδοθεί στο κοινό.
Η οικία των Μπενιζέλων, αρχοντικής οικογένειας της Αθήνας, στέκει στη συνοικία της Πλάκας που ονομάζεται Ριζόκαστρο εδώ και πεντακόσια περίπου χρόνια. Ο πρώτος ιδιοκτήτης της Άγγελος Μπενιζέλος ήταν ο πατέρας της Παρασκευής (Ρηγούλας) εκ Παλαιολόγων Μπενιζέλου, της μετέπειτα μοναχής και Αγίας Φιλοθέης. Μετά το σύντομο γάμο και τη χηρεία της η Ρηγούλα «διέτριβε του λοιπού εις το πατρικόν της οσπήτιον προς ένα και μόνον σκοπόν αφορώσα αγαθοεργίας». Μετά από δύο χρόνια εκάρη μοναχή και ίδρυσε το μικρό μοναστήρι της κοντά στην οικία της, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το μέγαρο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, επί της οδού Αγίου Ανδρέου. Αργότερα ίδρυσε μετόχια στα Πατήσια (σημερινή οδός Λευκωσίας), στην περιοχή που αργότερα ονομάστηκε «Καλογρέζα» (από τη λέξη καλόγρια και την αρβανίτικη κατάληξη –έζα, δηλαδή μικρή καλόγρια), στο Ψυχικό, που πήρε το όνομά του από το πηγάδι που άνοιξε ως ψυχικό στην περιοχή. Η χριστιανική και εθνική της δράση ενόχλησε τις τουρκικές αρχές και οδήγησε στη δίωξη και το θάνατό της στις 19 Φεβρουαρίου 1589.
Η οικία, σκοπεύει να αποτελέσει μουσείο του εαυτού της, με τον επισκέπτη να περιδιαβαίνει τους εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους του κτιρίου στη βάση μιας βιωματικής εμπειρίας.
Το σπίτι είναι χτισμένο στο βάθος του οικοπέδου, πίσω από τον ψηλό μαντρότοιχο. Τα σπίτια εκείνης της εποχής συνήθιζαν να έχουν ψήλες μάντρες για να προστατεύονται τα γυναικόπαιδα. Δεν γνωρίζει κανείς να πει με ακρίβεια το πότε ακριβως χτίστηκε η οικία. Η κύρια οικοδομική της φάση ανάγεται πιθανώς το 17ο αιώνα, εποχή που η Αθήνα ήταν μια μικρή πόλη της αχανούς Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Επίσης, έχουν βρεθεί τα λείψανα των δύο παλιότερων ισόγειων οικιών που αποδίδονται στον 15ο και 16ο αιώνα όπου εκεί πιθανότατα ζούσε η Οσία Φιλοθέη.
Το ισόγειο είναι διαμορφωμένο ως στοά και αποτελεί κατά κάποιο τρόπο προέκταση της αυλής, που ήταν πλακόστρωτη και θα πρέπει να είχε μουριές, νεραντζιές και κλήματα. Στην αυλή βρίσκεται και το πηγάδι.
Στο κατώι υπήρχαν οι πόρτες των βοηθητικών χωρών, όπου βρίσκονταν τα μαγειρεία, τα κελάρια και οι αποθηκευτικοί χώροι. Μεγάλα πιθάρια, που διατηρούνται στο έδαφος, χρησίμευαν για την αποθήκευση αγαθών στους δροσερούς και σκιερούς βοηθητικούς χώρους. Η τελευταία πόρτα οδηγεί στην πίσω αυλή, όπου υπήρχε το ελαιοτριβείο, το πατητήρι και η στέρνα νερού.
Η πέτρινη σκάλα οδηγεί στο ανώι.
Στον πάνω όροφο, το ευρύχωρο χαγιάτι επικοινωνεί με τα υπνοδωμάτια και τους χώρους υποδοχής, που τότε ονομάζονταν οντάδες. Στου οντάδες υπάρχουν τζάκια, περιμετρικά μεντέρια (χαμηλοί χτιστοί καναπέδες) και έγχρωμοι φεγγίτες. Επίσης, υπάρχουν πολλά ορθογώνια παράθυρα
Η οικία των Μπενιζέλων ακολούθησε την τύχη της πόλεως. Μοιρασμένη στα δύο από τους κληρονόμους της και παρηκμασμένη μέχρι μερικής καταρρεύσεως, περιήλθε στην ιδιοκτησία της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία πριν λίγα χρόνια αποφάσισε την ανακαίνισή της και τη μετατροπή της σε μουσείο του εαυτού της, δηλαδή αναπαράσταση μίας αρχοντικής οικίας της οθωμανικής Αθήνας. Οι εργασίες ανακαινίσεως έχουν ολοκληρωθεί και απομένει το άνοιγμά της στο κοινό που θα έλθει για πρώτη φορά με μία άγνωστη εν πολλοίς περίοδο της αθηναϊκής ιστορίας.
