Εκλογές το Μάη του 1892

Εκλογές το Μάη του 1892

Ξυπνάτε με τη σάλπιγγα, ξυπνάτε με τ΄αηδόνι

και δος του άσπρο στην Ελιά και μαύρο στο Κορδόνι.

 Αντίπαλοι στην εκλογική αναμέτρηση, ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης. Σύμβολο του Τρικούπη η «Ελιά» και του Δηλιγιάννη το «Κορδόνι». Ήταν η εποχή που κοιμόταν ο κόσμος με κυβέρνηση Δηλιγιάννη και ξυπνούσε με κυβέρνηση Τρικούπη. (Κάποια παρόμοια περίπτωση ακυβερνησίας, βιώσαμε οι μεγαλύτεροι στα μέσα της δεκαετίας του 1960).

            Η βουλή διαλύθηκε στις 24 Μαρτίου, εφ΄όσον οι εκλογές ορίστηκαν για τις 15 Μαḯου και άρχισε βίαιος ο προεκλογικός αγώνας.

Η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη. Φωνές, διαδηλώσεις, τραυματισμοί, αίματα, θόρυβος, πιστόλια, μπράβοι, μαγκούρες, γκράδες (τουφέκια στρατιωτικά).

Πίσω απ΄όλη αυτή τη σκηνοθεσία υπήρχε πρόγραμμα, σχέδιο, έπρεπε να δημιουργηθεί «ρεύμα», για να προκαλεί τους αναποφάσιστους.

Μέρες πριν την αρχική εμφάνιση του κόμματος, μισθώνονταν διάφοροι «κομπάρσοι». Πρώτοι στη σειρά της διαδήλωσης άντρες με γκράδες, ρόπαλα που συνεχώς πυροβολούσαν.

Άνθρωποι του κόμματος, τους εφοδίαζαν με πυρομαχικά  και ένα φτηνό πούρο, που κάπνιζαν συνεχώς το trαϐucos και από κει οι παλληκαράδες εκείνοι ονομάστηκαν τραμπούκοι.

Πίσω πήγαινε η μαρίδα και ακολουθούσε το «κεφάλι» του κόμματος, στους ώμους των οπαδών και ο λαός ορυώμενος, φίλοι και οπαδοί. Ανάμεσα ήταν τοποθετημένοι  αυτοί, που δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο, μόνο να φωνάζουν Ζήτω . Αν δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, τους έλεγαν: Δεν κάνεις ούτε για Ζήτω.

Είχαν και τους πληρωμένους ειδικούς, που σκοπό είχαν να πείσουν τον κόσμο στα καφενεία, για τους επίδοξους κυβερνήτες, αν δεν έπειθε ο λόγος έπεφταν και τα ‘’ψιλά’’ και αν η αντίσταση του ψηφοφόρου επέμενε, έπεφταν και τα ‘’χοντρά’’.

Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που ο ψηφοφόρος έπαιρνε τον παρά, αλλά έριχνε το σφαιρίδιο στον καρά (μαύρο).

Όχι μακριά από το εκλογικό κέντρο, μίσθωναν ταβέρνα, πολύ πριν τις εκλογές για να φάνε, να πιουν και να μεθύσουν οι άντρες ψηφοφόροι τζάμπα, οι γυναίκες δεν ψήφιζαν ακόμη.

Έτσι περνούσαν οι μέρες ως τις εκλογές και οι μεν κατηγορούσαν τους δε και ο αγώνας από την πρώτη στιγμή βίαιος.

«Το κορδόνι το κορδόνι την ελιά την ξεριζώνει» έλεγαν οι Δηλιγιαννικοί. Αντίλεγαν οι Τρικουπικοί : «Κανείς δεν θέλει λάχανα, μποτίλιες και σουμάδα, αλλά κεφάλι με μυαλό, να σώσει την Ελλάδα».

Οι κάλπες περίμεναν τους ψηφοφόρους στις 15 Μαḯου, ήταν τόσες, όσοι οι υποψήφιοι. Ήταν κατασκευασμένες από λευκοσίδηρο και η μισή ήταν άσπρη και έγραφε ΝΑΙ και η άλλη μισή μαύρη και έγραφε ΟΧΙ. Οι ψηφοφόροι ψήφιζαν με σφαιρίδια, άσπρα και μαύρα, περνούσαν από όλες τις κάλπες και έριχναν σ΄αυτούς που προτιμούσαν το άσπρο σφαιρίδιο στο ΝΑΙ της κάλπης και το μαύρο στο ΟΧΙ. Γι΄αυτό έμεινε η φράση τον μαύρισε.

Οι κάλπες ανέδειξαν νικητή των εκλογών τον Τρικούπη, στους 205 βουλευτές, είχε τους 180. Ανελάμβανε για τέταρτη φορά πρωθυπουργός, όπως λέει ο πρίγκηπας Νικόλαος στο ημερολόγιό του.

–          Ο ίδιος ο Τρικούπης είχε αναγκάσει το Βασιλιά Γεώργιο το Α΄το 1875 με έναν λόγο που απευθυνόταν σ΄αυτόν και ο οποίος λόγος έμεινε ιστορικός, με τον τίτλο «Τις Πταίει;» – να ψηφιστεί η Αρχή της Δεδηλωμένης. Σύμφωνα με αυτήν, σχημάτιζε κυβέρνηση το κόμμα που είχε πλειοψηφίσει στις εκλογές, ενώ μέχρι το 1875, ο βασιλιάς ανέθετε στο κόμμα της αρεσκείας του να σχηματίσει κυβέρνηση έστω και αν ήταν μειοψηφικό. Η Αρχή της Δεδηλωμένης ψηφίστηκε το 1875 αλλά νόμος του κράτους έγινε το 1927. Τότε ξεκίνησε και η ψηφοφορία με ψηφοδέλτια.-

Όταν έβγαιναν τα αποτελέσματα επικρατούσε άλλη ατμόσφαιρα, θρίαμβος και πένθος, νικητές και μαυρισμένοι. ‘Ηταν απερίγραπτες οι κοροϊδίες και οι περίγελοι για τους ηττημένους.

«Απ΄τα άπατα βγαλμένος, μίας κάλπης τα γερά

και σαν πριν μουτζουρωμένος, χαίρε ω χαίρε φουκαρά».

Και μόνον αυτά, ακολουθούσαν και οι απαραίτητες μεταθέσεις. Κάποιος από τη Κωσταντινούπολη πριν τις εκλογές του 1892 έστειλε τηλεγράφημα στο φίλο του Κωστόπουλο, που ήταν Αρχιτελώνης της Πάτρας και Δηλιγιαννικός και τον ρώτησε αν είχε κόσμο η τελευταία ομιλία του Δηλιγιάννη, που ήταν και πρωθυπουργός. Του απαντά: Το κορδόνι είχε τέτοιο ρεύμα  που παρέσυρε ελιές και κούτσουρα.

Έχασε ο Δηλιγιάννης τις εκλογές και ο φίλος πάλι ρώτησε να μάθει τα αποτελέσματα. Η απάντηση του Αρχιτελώνη της Πάτρας :

«Οι εκλογές επήγανε του κώλου

και τώρα ο Κωστόπουλος Τελώνης Κατακώλου»

 

 

 

                                         Κυριακή Ρούσσου Μπούσουλα

About kymaeditor

Check Also

Τι έχει να περιμένει ο πολίτης από το επιτελικό Κράτος που πληρώνει;

Τί περιμένει ο πολίτης  από ένα επιτελικό κράτος που στελεχώνεται από ανίκανους, άεργους, φιλάρεσκους  και …

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *