Η εμβληματική Δέσπω Διαμαντίδου.

H Δέσπω Διαμαντίδου γεννήθηκε σε ένα σπίτι στον Πειραιά με δωρικές κολώνες, αρχιτεκτόνημα του Tσίλλερ, όπως η ίδια περιγράφει, στις 13 Ιουλίου 1916. Το σπίτι είναι το επιβλητικό νεοκλασικό της Ακτής Κουντουριώτη που αργότερα λειτούργησε ως ιδιωτικό δημοτικό σχολείο. Η ίδια συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων ελληνίδων ηθοποιών του θεάτρου και του κινηματογράφου, με διεθνή καριέρα.

Η Δέσπω Διαμαντίδου καταγόταν από τη Ρωσία και είχε φοιτήσει σε γερμανικό σχολείο.Η καταγωγή της  έκανε να διαθέτει μια ιδιαίτερη προφορά ενώ μιλούσε πέντε γλώσσες.

Αποφοίτησε από  τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου του οποίου αποτέλεσε και βασικό στέλεχος στη συνέχεια και πρωτοεμφανίστηκε στο Χορό της Μήδειας του Ευριπίδη το 1942. O πρώτος της σημαντικός ρόλος ήταν αυτός της Λαίδης Καρολίνας στο έργο του Tζέιμς Μπάρρυ «Δεν φταίει το αστέρι μας», υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του δασκάλου και ιδρυτή του Θεάτρου, Κάρολου Κουν. Στο θέατρο συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους, όπως του Μουσούρη, του Ανδρεάδη, της Μανωλίδου – Αρώνη και του Χορν.

Στη μεγάλη οθόνη εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1947 στην ταινία «Τα παιδιά της Αθήνας», αλλά ο δρόμος για τη διεθνή κινηματογραφική της καριέρα ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60.

Το 1967 έφυγε για τις ΗΠΑ, όπου παρέμεινε έως το τέλος της δικτατορίας, εκφράζοντας την αντίθεσή της στο καθεστώς. Με την αχώριστη φίλη της, Μελίνα Μερκούρη, πρωταγωνίστησαν στο έργο του Ζιλ Ντασέν «Ίλια Ντάρλινγκ» (θεατρική διασκευή της ταινίας «Ποτέ την Κυριακή»), στο θέατρο Μαρκ Χέλιντζερ, στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης. Σταθμός στη θεατρική της πορεία θεωρείται ο ρόλος της στο «Καμπαρέ», όταν αντικαθιστώντας τη Λότε Λένια, μεταμορφώθηκε σε Φράου Φράιντερ. Την ίδια περίοδο έγινε η κινηματογραφική μητέρα του Γούντυ Άλλεν, στον «Ειρηνοποιό». Η επιτυχία της ήταν εξίσου μεγάλη εντός και εκτός Ελλάδος.

Το 1991 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο β’ γυναικείου ρόλου για την ταινία του Θ. Σκρουμπέλου «O Τζώνη Κέλν κυρία μου». H Δέσπω Διαμαντίδου διακρίθηκε και για το πλούσιο μεταφραστικό της έργο, ενώ συνεργάστηκε με τους περισσότερους Έλληνες σκηνοθέτες. Έλαβε μέρος σε πάνω από 40 ελληνικές ταινίες.

Ήταν ξεκάθαρη η αδυναμία της στο γενέθλιο τόπο της , τον Πειραιά .

Έφυγε από τη ζωή  στις 18 Φεβρουαρίου του 2004.