Πολυάριθμα τα ερωτηματικά για το τραγικό δυστύχημα στην Αίγινα.

Γράφει το Πειραϊκό Κύμα:

Η σημερινή τραγική κατάληξη μιας καθημερινής μετακίνησης με τη λέμβο ,παραθεριστών της Αίγινας μας έχει πραγματικά αφήσει άφωνους, έχει επίμονα παγώσει  τη σκέψη και έχει εγείρει πολυάριθμα και βασανιστικά ερωτηματικά.

Χωρίς να θέλουμε να προσδώσουμε νοσταλγική επίγευση στις διαπιστώσεις , η καλοκαιρινή τουριστική κίνηση στα νησιά του Αργοσαρωνικού είχε επισταμένα μία εμφανή επιρροή Πειραιά και μία αδιαπραγμάτευτη ασφάλεια σε όσους την απολάμβαναν. Κάτι σαν την πιο προφυλαγμένη νησιωτική λεκάνη της Ελλάδας.

Ήρθε λοιπόν το σημερινό περιστατικό να προκαλέσει θρήνο και αγανάκτηση. Ο κυβερνήτης του ταχυπλόου είναι γνωστός και τακτικός επισκέπτης της Αίγινας  όπως γνωστή ήταν και η οδηγητική συμπεριφορά του και οι μεγάλες ταχύτητες στον πλου . Τα στόματα όμως ήταν ερμητικά κλειστά και οι αρχές προκλητικά άπρακτες μέχρι το σημερινό μοιραίο.

Ερωτηματικά βεβαίως προκύπτουν και για τις συνθήκες λειτουργίας και ασφάλειας των λέμβων που πραγματοποιούν το δρομολόγιο από την Πέρδικα στη Μονή. Τηρούνται οι προδιαγραφές ασφαλείας και είναι γνωστός ο αριθμός των επιβαινόντων;Γιατί η διαδρομή αυτή είναι πολλών δεκαετιών ζωής και κάθε φορά που επρόκειτο κάτι να βελτιωθεί το κατεστημένο αντιδρούσε.

Η Αίγινα είναι ένα νησί που δεκαπλασιάζει τον πληθυσμό του τους καλοκαιρινούς μήνες όπως συμβαίνει και με τα άλλα νησιά του Σαρωνικού. Και αυτό γιατί οι κάτοικοι είναι φιλόξενοι, προσηνείς, αυθεντικοί.

Έρχονται λοιπόν τα γεγονότα, βαθιά θλιβερά να αμαυρώσουν την εικόνα! Ένα χρόνο πριν η Ύδρα γεύτηκε ληστεία μετά φόνου, φέτος η Αίγινα θρηνεί γοερά θύματα. Και το κακό είναι ότι αρχές και κάτοικοι όλοι γνώριζαν. Σκέπτονται να διορθώσουν κάτι; Οι βουλευτές της Α’ Πειραιά προτίθενται να ενεργοποιήσουν και την αρμοδιότητα ‘και Νήσων’ και να διακόψουν τις πολυήμερες διακοπές τους; Ή όχι; Η αντιπεριφέρεια Νήσων έχει αρμοδιότητα μόνο για τα πολιτιστικά και αδιαφορεί για την καθημερινότητα;

Γιατί ο Αργασαρωνικός πράγματι χρειάζεται και αξίζει στήριξη και η ανθρώπινη ζωή -μόνιμων κατοίκων ή παραθεριστών-πρέπει να λάβει την αξία που της αρμόζει.