Γράφει ο Μαύρος Ταΰγετος
Δύο δραματικά εισιτετράωρα συμπληρώνονται σήμερα από το τραγικό απόγευμα της Δευτέρας που βύθισε στο πένθος την Ανατολική Αττική και την Ελλάδα ολόκληρη. Ο απολογισμός αμείλικτος : 80 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες, δεκάδες αγνοούμενοι με αβέβαιες προοπτικές, εκατοντάδες σπίτια και επαγγελματικοί χώροι κατεδαφιστέοι και αναρίθμητες οικογένειες κατεστραμμένες. Δυστυχώς!
Το Μάτι αφέθηκε στο έλεος. Για όσους το γνωρίσαμε στα παιδικά χρόνια και στα χρόνια της νιότης μας ήταν το λατρεμένο Μάτι του παραθερισμού, της διασκέδασης , της ανεμελιάς. Σήμερα το Μάτι έχει μετατραπεί σε νεκρόπολη.
Σίγουρα οι καιρικές συνθήκες που έπληξαν την περιοχή ήταν ακραίες. Η ταχύτητα του ανέμου έφερε τις φλόγες σε απίστευτα μικρό διάστημα και σκόρπισε το θάνατο. Για όποιον όμως γνώριζε τη χωροταξία του Ματίου ( ενός παραθεριστικού οικισμού της δεκαετίας του 50 που γιγαντώθηκε τη δεκαετία του 80 ) ήταν ξεκάθαρο ότι η πυρκαγιά θα εγκλώβιζε τους ανθρώπους στους αδιέξοδους στενούς δρόμους , με πεύκα σε κάθε οικόπεδο και τις τοιχοποιϊες μπροστά στη θάλασσα.
Η λεωφόρος Μαραθώνος δε λειτούργησε σαν αντιπυρική ζώνη αλλά και η τοπική αυτοδιοίκηση ήταν παντελώς ανίκανη ( το απούσα είναι συνηθισμένο στο δήμο Μαραθώνα , γι αυτό και δεν το αναφέρουμε) αλλά και η Περιφέρεια μας εξέπληξε με την αδράνεια της . Τελικά μήπως φταίει ο Καλλικράτης; Γιατί πως μπορεί ένας δήμαρχος να καθοδηγήσει τις υπηρεσίες και τους πολίτες όταν δεν γνωρίζει την είσοδο και την έξοδο στην περιοχή του ; Πως μπορεί να δείξει στους άλλους το δρόμο να διαφύγουν όταν δεν τον έχει περπατήσει ο ίδιος;
Από την άλλη πλευρά μια χώρα που εκτρέπει την κυκλοφορία για συναυλίες στο Παναθηναϊκό Στάδιο ή γάμους επιφανών πολιτών στη Γλυφάδα σαστίζει να σταματήσει τους ανθρώπους που γυρίζουν από τη δουλειά τους για να μην καούν; Δυστυχώς όμως έχει ένα αστυνομικό τμήμα για 33000 κατοίκους (πλην παραθεριστών και αλλοδαπών εργατών)
Γιατί δεν πέταξε το ελικόπτερο της Αστυνομίας που συνηθίζει να πετάει για ψίλου πήδημα;
Το υπουργείο Ναυτιλίας ανακοινώνει ρυθμικά τις δράσεις του αυτά τα δύο εικοσιτετράωρα όμως η εμφάνιση των πλωτών ήταν σαφώς καθυστερημένη και η πικρή αλήθεια είναι ότι η συμμετοχή των ιδιωτικών σκαφών υπερείχε του Λιμενικού.Όλα αυτά τρία λεπτά από το Λιμεναρχείο Ραφήνας και δέκα από τη Ναυτική Βάση Νοτίου Ευβοϊκού.
Τελικά μήπως πρέπει να ευγνωμονούμε αυτό το κράτος που δεν είμαστε στον κατάλογο των νεκρών, είκοσι λεπτά από την Αθήνα ,ένα συνηθισμένο απόγευμα του Ιουλίου δίπλα στη θάλασσα;
Ένας νεκρός για το απίτι του έίναι δράμα , για την πολιτεία από ότι φαίνεται, αριθμός. Πρέπει να φτιάξουμε ένα κράτος που να νοιάζεται για το μικρόκοσμο μας , με ικανούς και οργανωτικούς πολιτικούς, με τον ίδιο τρόπο που διαλέγουμε καλό δικηγόρο και καλό γιατρό για τις δουλειές μας. Όλοι έχουμε τις ευθύνες μας!
Να σημειώσουμε ότι το κράτος ανακοίνωσε τη ταφήν των νεκρών δημοσία δαπάνη. Εκεί να είστε σίγουροι ότι θα εμφανιστεί και η Εκκλησία που μέχρι τώρα κάνει μόνο προκλητικές δηλώσεις! Βοήθεια μας!