Στις 17 Νοεμβρίου η πρώτη δίκη για σκέλος του αποκαλούμενου «Παραδικαστικό Κύκλωμα, νούμερο δύο». Αφορά στα αδικήματα πλημμεληματικού χαρακτήρα τα οποία αποδίδονται στους εμπλεκόμενους και για τα οποία η δικογραφία διαχωρίστηκε μπροστά στον κίνδυνο της παραγραφής. Γι’ αυτό το σκέλος έχουν παραπεμφθεί στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Αθήνας 23 άτομα τα οποία εμπλέκονται και στο κυρίως σκέλος της μεγάλης υπόθεσης του νέου παραδικαστικού κυκλώματος, που ένα μέρος της δραστηριότητας του αφορούσε την… υφαρπαγή ακινήτων από τους ιδιοκτήτες τους γι’ αυτό αποκαλέστηκαν και η «μαφία ων ακινήτων».

Το πολυπληθές κύκλωμα με την πολυσχιδή δραστηριότητα φέρεται να είχαν στήσει ο αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Γιοσάκης και ο πολιτικός μηχανικός Σταύρος Γεωργιτσογιαννάκος. Ανάμεσα στους κατηγορουμένους είναι δικηγόροι, εφοριακοί, επιχειρηματίες και τραπεζικοί υπάλληλοι.
Τα αδικήματα, τα οποία αντιμετωπίζουν οι κατηγορούμενοι κατά περίσταση είναι δωροδοκίες, δωροληψίες, παραβάσεις καθήκοντος, πλαστογραφίες, διατάραξη συνεδριάσεων κ.ά.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, οι Ιάκωβος Γιοσάκης και Σταύρος Γεωργιτσογιαννάκος (σε βάρος τους εκκρεμεί και ποινική δίωξη για το κακούργημα της εγκληματικής οργάνωσης) ζητούσαν και έπαιρναν από 25.000 έως 70.000 ευρώ από άτομα τα οποία είχαν εκκρεμείς υποθέσεις στη Δικαιοσύνη προκειμένου –όπως ισχυρίζονταν– να δωροδοκήσουν δικαστές. Μάλιστα, ο Σταύρος Γεωργιτσογιαννάκος, ο οποίος φέρεται ως ο επικεφαλής του κυκλώματος και είναι ήδη κρατούμενος στις φυλακές, κατηγορείται ότι δωροδοκούσε υπάλληλο του Πρωτοδικείου Αθήνας για να τον πληροφορεί για τους δικαστές που θα μετείχαν σε συγκεκριμένες υποθέσεις. Συνεργαζόταν δε –σύμφωνα πάντα με το κατηγορητήριο– με εφοριακούς και υπαλλήλους τραπεζών οι οποίοι του διέθεταν απόρρητες πληροφορίες, ενώ μαζί με τους συγκατηγορούμενους του δικηγόρους πλαστογραφούσε έγγραφα τα οποία εμφάνιζε σε δίκες.

Του αποδίδεται ακόμα ότι έπειθε συνεργάτες του να εμφανίζονται ως μέλη της οργάνωσης «Φρουροί της Δικαιοσύνης» και να τηλεφωνούν για τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών στα δικαστήρια, ώστε να διακόπτονται και στη συνέχεια να αναβάλλονται –λόγω παρέλευσης του ωραρίου– υποθέσεις για τις οποίες ενδιαφερόταν αλλά πίστευε ότι η σύνθεση του Δικαστηρίου δεν ήταν «ευνοϊκή».