Αναδρομική έκθεση του Ιωάννη Σπηλιόπουλου στη Λαογραφική Στέγη Σαλαμίνας

Την  Τρίτη, 1 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης του μεγάλου ζωγράφου Ι. Σπηλιόπουλου στον φιλόξενο και πολύμορφο χώρο της Λαογραφικής Στέγης Σαλαμίνας και παράλληλα έγινε η παρουσίαση του δεύτερου, κατά σειρά, αφιερωματικού τόμου για τον καλλιτέχνη. Ένας από τους χορηγούς της έκδοσης ήταν και το Υπουργείο Πολιτισμού.

Στην έκθεση εκτίθενται είκοσι ελαιογραφίες, αντιπροσωπευτικά των περιόδων και των θεμάτων του καλλιτέχνη. Προσωπογραφίες, θαλασσογραφίες, τοπία από τα Κύθηρα, νεκρές φύσεις και πολλά σχέδια και προσχέδια έργων.

Ο Ιωάννης Σπηλιόπουλος, ζωγράφος, απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αριστούχος του καλλιτεχνικού εργαστηρίου του Σπυρίδωνα Βικάτου, με δασκάλους τον Γεώργιο Ιακωβίδη, τον Γεώργιο Ροϊλό, τον Ουμβέρτο Αργυρό, πλήρωσε τους αγώνες του ως αριστερός με εξορίες αλλά και με δυσμενείς μεταθέσεις ως εκπαιδευτικός στο μάθημα των Καλλιτεχνικών.

Νέος ακόμη, ευτύχησε να γίνει δεκτή από τους κριτικούς της τέχνης με θερμά σχόλια η Έκθεσή του στo Grand Hotel το 1934. Το 1937 εκθέτει για δεύτερη φορά στην Αθήνα 73 έργα. Την περίοδο εκείνη δίδασκε στο Πρακτικό Λύκειο Αγίου Νικολάου Κρήτης. Για τις ανάγκες της Έκθεσης πήρε ειδική άδεια αστυνομικού διευθυντή, ώστε να ταξιδέψει από τον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης στην Αθήνα. Το 1957 εξέθεσε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, μετά τη δεκαεπτάχρονη εκτόπισή του στα Κύθηρα. Τελευταίος σταθμός στη ζωή του, η Σαλαμίνα. Στη μικρή κοινωνία του νησιού ήταν αναγνωρισμένος και έχαιρε εκτίμησης από κάποιους, από άλλους, όμως, όχι. Απότοκα των παραπάνω, η έλλειψη αρθρογραφίας και εν γένει βιβλιογραφίας για το έργο του. Το κενό αυτό καλύπτεται με την έκδοση του δεύτερου τόμου, στον οποίο γράφουν ο Παναγιώτης Βαρελάς, ο Παναγιώτης Βελτανισιάν και η Έλλη Κορρού.