Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά παρουσιάζει το «Καλιφόρνια Ντριμιν, 20 χρόνια
μετά» του Βασίλη Κατσικονούρη.
Το πολυσυζητημένο σίκουελ του εμβληματικού έργου«ΚαλιφόρνιαΝτριμιν».Δύο δεκαετίες μετά,συναντά με τους τέσσερις αγαπημένους εικοσάρηδες-Ντίνο,Άρη,Βουβού και Κική-που πλέον
έχουν σαρανταρίσει. Πόσο έχουν αλλάξει οι ίδιοι και πόσο τους έχει αλλάξει η ζωή;
Ονειρεύονται για ακόμα μια φορά , τη μαγική αυτή ευκαιρία να πιάσουν την καλή
και να βρεθούν στη δική τους γη της Επαγγελίας. Θα τα καταφέρουν αυτή τη φορά
να φτάσουν Καλιφόρνια και να ζήσουν το όνειρο;
To”Καλιφόρνια Ντρίμιν, 20 χρόνια μετά ” είναι ένα σαρκαστικό σχόλιο για την
κρίση που δεν τελειώνει ποτέ, μια τραγελαφική κωμωδία για μια γενιά που ακόμα
κι αν θεωρείται «χαμένη», δεν σταματά να ονειρεύεται.
Στη Σκηνή Ωμέγα, του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά , ο Σταύρος Καραγιάννης
σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί μαζί με τη Λένα Δροσάκη, τον Αλέξανδρο
Μπουρδούμη και τη Σίλια Μουστάκη, στο σπουδαίο αυτό έργο ενός εκ των
σημαντικότερων Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων.
-
Άπό τις 4 Δεκεμβρίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων έως τις 5Ιανουαρίου.Προπώληση εισιτηρίων: https://www.more.com/…/kalifornia-ntrimin-20-xronia…/Σκηνοθετικό Σημείωμα:Η γνωριμία μου με το έργο και του ςήρωές του,ήταν απρόσμενη και ο δεσμόςπου αναπτύχθηκε μεταξύ μας κεραυνοβόλος και αμοιβαίος…Ηρθαν και μουμίλησαν ένα βράδυ ο Ντίνος,ο Άρούλης,η Βουβού και η Κική.Ως φιγούρεςγνώριμες και οικείες, ως τα νιάτα και του δικού μου παρελθοντικού χρόνου, ως τοσαρανταπάτητο παρόν μου και ως τα όνειρα του μέλλοντός μου.Το Ονειρο της Καλιφόρνια, είναι το όνειρο να ζήσουμε με τα πολλά,με τα λίγα, μετο τίποτα,με πίτσες,μπύρες και καλή παρέα,με ό,τι θέλει και μπορεί ο καθέναςμας, δεν υπάρχει περιορισμός…το μόνο που υπάρχει είναι να είμαστε καλά και όλαθα γίνουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.Κι αν εσύ ή εγώ δεν επιλέξουμε τοντρόπο των ηρώων,ας ενδοσκοπήσουμε στα δικά μας όνειρα κι ας βρούμε τονμοναδικό μας τρόπο να τα κατακτήσουμε,δημιουργώντας το προσωπικόμαςαποτύπωμα.Άρκεί να κρατήσουμε και κάτι που να θυμίζει τον παλιό ανόθευτο-παιδικό μαςεαυτό.Ενα στοιχείο αγνότητας που θα φέρνει ενίοτε το γέλιο,το κλάμα,τηναποδοχή,το παιχνίδι,τη γκάφα,το λάθος,τη συγγνώμη,την μυρωδιά τουπράσινου σαπουνιού, την πτώση και την προσπάθεια να ξανασηκωθούμε. Ολ’αυτά τα στοιχεία που φέρουν μαζί τους ο Ντίνος, η Βουβού, ο Άρούλης και η Κική.Σταύρος ΚαραγιάννηςΣημείωμα του συγγραφέα:Δεν ξέρω αν οισυγγραφείς σκέφτονται τους ήρωες των έργων τους όταν αυτάέχουν τελειώσει.Το πιο πιθανό,ήδη να σκέφτονται τους επόμενους ήρωες τουεπόμενου έργου.Είναι όμως και κάποιοι από τους προηγούμενους,που,καθώςπερνάει ο καιρός, μένουν σαν σε μια εκκρεμότητα. Σαν κάποιες παλιές σχέσεις πουχαθήκανε σιγά σιγά κι έναβράδυ,σε μια ήσυχή σου ώρα,λες τι να‘γινε αλήθειαεκείνη η ψυχή;
-
Ετσι ήρθανε και στη δική μου σκέψη τα παιδιά του Καλιφόρνια ντρίμιν. Δενμπορώ να πω ότι μου έλειψαν και ιδιαίτερα σε αυτά τα 20χρόνια από τότε πουέγραψα το έργο, καθώς από το πρώτο του ανέβασμα στο Εθνικό μέχρι και σήμερα,όλο και κάπου παιζόταν.Και ήταν πάντα παιδιά εικοσάχρονα,παιδιά κωμικά,εγκλωβισμένα σε μία παρατεταμένη εφηβεία.Τώρα όμως–αναρωτήθηκα,καθώςτα συλλογιζόμουν-να κατάφεραν να ενηλικιωθούν επιτέλους;Εστω και στραβά;Οπως στραβά πήγανε και τα περισσότερα από αυτά τα είκοσι χρόνια για όλουςμας…Με αυτές τις σκέψεις οδηγήθηκα να τους ψάξω ξανά:Τον Ντίνο,τη Βουβού,τονΆρη,τηνΚική.Σαν ένας συγγραφέας που αναζητάει τέσσερα πρόσωπα.Τουςβρήκα,στα ίδια μέρη,σαραντάρηδες τώρα πια,με τις παλιές τους αφίσεςκιτρινισμένες να τις χτυπάει ο άνεμος,μα για τους ίδιους πάντα σημαίες ονείρωναναπεπταμένες. Άκαταμάχητα χαζοί, σπαραχτικά αστείοι…Βασίλης ΚατσικονούρηςΤαυτότητα παράστασης:Συγγραφέας : Βασίλης ΚατσικονουρηςΣκηνοθεσία : Σταύρος ΚαραγιάννηςΣκηνικά : Ντέιβιντ ΝεγρίνΚοστούμια : Νικόλ ΠαναγιώτουΦωτισμοί – Φωτογραφίες/ trailer : Άπόστολος ΚουτσιανικούληςΕπιμέλεια κίνησης: Γεωργία ΆβασκαντήραΒοηθός σκηνοθέτη: Ελενα ΣταύρουΣχεδιασμός Μακιγιάζ: Μαρία ΠλαϊτηΓραφιστικά : Άναστασία ΓούναρηΕπικοινωνία/ γραφείο τύπου παράστασης : Γιώτα ΔημητριάδηΠαίζουν: Λένα Δροσάκη, Άλέξανδρος Μπουρδούμης, Σταύρος Καραγιάννης καιΣίλια ΜουστάκηΔιάρκεια: 110′
-