Τί περιμένει ο πολίτης από ένα επιτελικό κράτος που στελεχώνεται από ανίκανους, άεργους, φιλάρεσκους και υποτακτικούς κομματικούς παράγοντες σε θέσεις υπουργών και υφυπουργών ( για τις οποίες φίλησαν κ@τ@@ρ@μ@ν@ς ποδιές- γι αυτό και δεν παραιτούνται) που στόχο έχουν μόνο τη μηνιαία αποζημίωση από τον κρατικό προϋπολογισμό και τις θηριώδεις παροχές ( ίσως και κάτι παραπάνω κατά περίπτωση ) και ασφαλώς τη δόξα.
Αν τα στατιστικά είναι τα επιθυμητά για την εικόνα της χώρας, ποιός νοιάζεται για το θάνατο ενός νέου και όλη την καταστροφή που έρχεται στο μικρόκοσμο μιάς οικογένειας από την αναίτια δολοφονία του παιδιού της .
Και ποιός διαφωνεί ότι είναι αμέτρητοι οι “σταθμάρχες” που βρίσκονται στις θέσεις λήψης αποφάσεων .Ωχ, αδελφέ!
Πού είναι το Κράτος της αλληλεγγύης και της ευθύνης; Χρειάζεται επανίδρυση κε Πρωθυπουργέ! Με νέα υλικά και όχι με παλιά ελενίτ.